o aldandığım bahar rüyasında
uyudu tehlikeyi bekleyen gözlerim,
darmadağın uğultunu fark ettiğimde
yüz çevirdiğin ihtimaldeydim.
yarattığın tufanda hazırlıksız parçalanmış
önceleri birdi, ikiye böldüğün dallarım,
karşı durmadıysam tek bilgiyledir:
bilemedin ki ey barbar,
bahçemdeki yağmadan payını almayı unuttuğun
en sağlam savaş yaram şimdi, o masumiyet.
ne ki anladım tuttuğum nöbet boşunaymış
göğsümde tuttuğum heves boşuna
kimsenin değilmiş, kalbime kattığın ağu
yolların canı sıkılan haliymiş, savurduğu toz.
ortasından yırtılan her fotoğraf siyah!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder