Hayat bazen, bazı saatlerde insana beklenmedik gerçekleri bir anda bir tokat gibi önüne seriveriyor . Kalıyorsunuz sadece . Nedenler ve niçinler, aklınızın almadığı milyonlarca soru hem belleğinizde, hem de odanızda dolanıyor oluyor. Dolandıkça bir kez daha soruyorsunuz, sordukça bir kez daha sinirleniyorsunuz.
Bir vazgeçişi temsil etmek istiyoruz. Ardından avunmanın, milyonlarca halini yaşatmak istiyoruz kendimize. Güçlü olmayı ve bu dengeyi kurmayı , ah bu komutları hep kendi kendimize veriyoruz. Sanki bir komutlar dizisinde yaşıyoruz. İçimizdeki sesi yönetemiyoruz belki de .Bu hayatta en zor olan şeylerden birisi de, insanın içindeki sesi yönetebilmesi . Bunu bütün profesyonelliği ile yapabilen kadınlara hayran oluyorum, formülü ne acaba ? Bu bende hep bir merak uyandırmıştır ? :) Benim içimde ki sesim, yani ;
İç ses 'im diyor ki ; Bu bahsi kapat !
Didem Madak Ah'lar Ağacı şiirinde ne güzel demişti ;
"İç ses, diye söylendim
Ve ah dedim sonra,
Böyle ah demeyi beli bükük bir ahlat ağacından öğrendim. "
Neyse, gecenin en güzel tarafı hem Didem Madak'ı anmak oldu ,hemde şuan tanıştığım harika bir müzikle ilerliyorum ben. Dinleyin bence :)
https://www.youtube.com/watch?v=g5NfwZRBrKE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder