I
Kusura, vardım
Benimdir dedim bu eski söz
Kime açıldıysa kapılar
Kapananı benim dedim
Beni bir avuntudan oldurmuşlar
De ki sıkıntının içini oymuşlar
Böyle böyle sezdim dilin de sabrı var
Akşamdan hızla geçen sesin de
II
Biter şimdi gecenin susmayan ağzı
Eğer beni söze doğru karanlık
O eski dudaklarla düşlemek seni
Boynunun bahçesini bu ölü dudaklarla
Tenin altında bir usul bezginlik
Yapraklar geçiyor bir çocuk dalgınlığından
Denizin henüz bitmediği
Daralıp daralıp genişlediği her şeyin
Le pohe travaille, Mayıs, Haziran, Temmuz 2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder